بهبود کیفیت هوای داخلی در مدارس - مواد شیمیایی و کپک

کاهش مواد شیمیایی سمی و کپک برای کیفیت خوب هوای داخلی در مدارس بسیار مهم است.
ایجاد مقررات برای بهبود کیفیت هوای داخلی و مقادیر حدی برای آلاینده‌های معمولی هوا در مکان‌هایی که جمعیت‌های حساس جمع می‌شوند، یک شروع حیاتی است (Vlaamse Regering، 2004؛ Lowther و همکاران، 2021؛ UBA، 2023؛ Gouvernement de France، 2022).
منابع پاک قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوای داخل ساختمان مانند تمیز کردن، رنگ آمیزی و غیره باید سازماندهی شود تا در معرض قرار گرفتن کودکان به حداقل برسد، با برنامه ریزی برای انجام آنها بعد از ساعات مدرسه، استفاده از محصولات و مواد پاک کننده کم انتشار، اولویت تمیز کردن مرطوب، نصب جاروبرقی. با فیلترهای HEPA، به حداقل رساندن استفاده از مواد شیمیایی سمی و استفاده از فناوری‌هایی مانند تخته‌های جذب (سطوح مهندسی شده برای به دام انداختن برخی آلاینده‌ها) و نظارت بر CO2 در کلاس‌ها به عنوان شاخص کیفیت هوای داخل ساختمان.
در بسیاری از محیط‌های مدرسه، کیفیت هوای بیرون می‌تواند بر اساس چندین پارامتر بهتر از کیفیت هوای داخل باشد، و تهویه ابزار اصلی برای بهبود کیفیت هوای داخل در کلاس‌ها و آزمایشگاه‌ها است. سطح CO2 و خطر بیماری‌های منتقله از ذرات معلق در هوا را کاهش می‌دهد، رطوبت (و خطرات کپک‌سازی مرتبط - را ببینید) و همچنین بوها و مواد شیمیایی سمی محصولات ساختمانی، مبلمان و مواد تمیزکننده را حذف می‌کند (Fisk, 2017؛ Aguilar et al., 2022).
تهویه ساختمان ها را می توان با موارد زیر بهبود بخشید:
(1) باز کردن پنجره ها و درها برای ورود هوای محیط،
(2) استفاده از دستگاه های گرمایش، تهویه و تهویه مطبوع (HVAC) و اطمینان از عملکرد صحیح فن های اگزوز در حمام ها و آشپزخانه ها، و (3) انتقال دانش و دستورالعمل های لازم به دانش آموزان، والدین، اساتید و کارکنان
(Beregszaszi و همکاران، 2013؛ کمیسیون اروپا و همکاران، 2014؛ بالدوف و همکاران، 2015؛ جان و همکاران، 2017؛ ریواس و همکاران، 2018؛ تیونت و همکاران، 2018؛ برند و همکاران، 2019 سازمان جهانی بهداشت اروپا، 2022).